Zaterdag 4 juni hebben we onze “Lions Legends” event in de ICL in Landsmeer.
We zijn natuurlijk hartstikke nieuwsgierig over hoe onze Legends terug kijken op hun tijd in Landsmeer, hoeveel zin ze in het event hebben én wat ze de nieuwe generatie Lions mee willen geven. Tijd om te starten met het delen van ons eerste interview met Angelique Post!
Onze social media superster Karim heeft Angelique een aantal vragen gesteld!
Zou je kort kunnen vertellen wie je bent en wat jouw rol is/was bij de club?
Ik ben Angelique Post, 54 jaar oud en 42 jaar geleden lid geworden van Landslake Lions. Ik werd lid van de basketbalvereniging omdat een van mijn broers er basketbalde én omdat de sporthal (ICL) toen net klaar was. Het ICL lag dichtbij mijn huis, waardoor het makkelijk was om er alleen naartoe te gaan om te trainen. Ik bleek talentvol te zijn en werd al snel gevraagd bij hogere teams mee te doen. Ik heb in de jeugd een aantal jaren in het Nederlands kadetten (U16) – en juniorenteam (U18) gespeeld. Ik speelde vanaf mijn vijftiende in het eerste damesteam, wat destijds nog in de Amsterdamse klasse speelde. Mijn rol was veel trainen, veel scoren, spelen, lol maken met teamgenoten, vriendschappen opbouwen en veel napraten bij Dennis en Coen in de kantine. Van mijn 15e tot mijn 28e heb ik in de Dames 1 gespeeld en vervolgens tot mijn 35e in het tweede. Toen ik in het tweede speelde heb ik nog een paar jaar geproefd aan het jeugdtrainerschap. Het lukte me echter niet dit te combineren met mijn fulltimebaan in het onderwijs.
Zaterdag 4 juni, het grote evenement in Landsmeer. Waar kijk je het meeste naar uit?
Ik kijk er het meeste naar uit om veel oud-speelsters weer te zien, te spreken en oude koeien uit de sloot te halen. Verhalen te horen die ik allang weer vergeten ben. De kans is groot dat ik met pijn in mijn kaken van het lachen naar huis ga, want ik heb heel wat fantastische, leuke dingen meegemaakt met al die meiden.
Maar ik vind het ook fijn om te horen hoe het met al die meiden nu gaat. Wat ze doen, waar ze nu wonen, of ze samenwonen en een gezin hebben. Helaas moeten we ook een paar oud-speelsters en mijn oude coach, Martin Feitsma, missen op 4 juni. Dierbaren die ons ontvallen zijn, en waarvan ik zeker weet dat zij het fantastisch hadden gevonden om aanwezig te zijn.
Zou je jouw gevoel voor de Lions uit Landsmeer kunnen omschrijven?
Landslake Lions is heel belangrijk geweest voor mijn ontwikkeling als persoon. Door basketbal ben ik zelfverzekerder geworden, heb ik me sociaal kunnen ontwikkelen en leerde ik goed van me af te bijten. Onderdeel zijn van een team heeft me leren samenwerken, rekening te houden met anderen en vooral heel veel plezier te maken.
Mijn moeder zei rond mijn 15e (toen ik veel van Nederland en Europa zag door basketbal) dat mijn ouders nooit konden geven wat ik allemaal leerde en meekreeg van het basketballen op hoog niveau. Ze heeft gelijk gekregen. Ik heb in mijn huidige werk elke dag profijt van mijn tijd als basketbalster. Verliezen, doorgaan, winnen, hard werken, over je grenzen gaan, herstellen, samen knokken. Allemaal geleerd bij Landslake Lions. Landslake Lions is de helft van mijn leven zeer belangrijk geweest. Ik zou het zo weer doen. Daarom zeg ik nog steeds tegen kinderen en ouders: ga op een teamsport, je wordt er een socialer mens van!
Wat was jouw mooiste moment tijdens jouw tijd bij de Lions?
Mijn mooiste moment tijdens mijn tijd bij Landslake Lions is lastig te kiezen. Ik heb in die meer dan 25 jaar zoveel mooie momenten meegemaakt.
Uiteraard het kampioenschap in de promotiedivisie, waardoor we voor het eerst eredivisie gingen spelen. Maar ook de eindfeesten vroeger bij de zeilvereniging. Het 25-jarig bestaan in de ICL. Mijn laatste eredivisiewedstrijd waarbij de hele sporthal vol hing met spandoeken waar ik niets van wist. Maar het meest waardevolle is dat ik er mijn beste vriendinnen aan over heb gehouden.
Wat wil je de nieuwe generatie Lions meegeven?
Ik zou de nieuwe generatie Lions mee willen geven dat ze vooral veel plezier moeten maken met elkaar. Zorg dat je goede contacten in je team hebt en zorg dat je samen sterk staat en geniet van de leuke momenten. Verliezen is vervelend en winnen superfijn. Maar je hebt verliezen nodig om beter te worden, te leren van de fouten die jij of jullie hebben gemaakt. Trek je niets aan van een coach die op een vervelende manier iets tegen je zegt. Trek gewoon je eigen plan en probeer vooral te genieten van alle ervaringen die je opdoet met je team.
Leuk dat je nog steeds zo betrokken bent bij de Lions Angelique! Ook wij kunnen niet wachten op de anecdotes en het ophalen van oude herinneringen.
Tot zaterdag 4 juni!
